'Kemalizmden Kurtulmak' Mı? / Prof. Dr. Türkkaya ATAÖV

Eşsiz Mustafa Kemal Türkiye için tam zamanında gelmişti; ama bize benzeyen topluluklar için erkendi. Asya ve Afrika neredeyse tüm sömürge, Latin Amerika ve Çin de yarı sömürge. Ama Kemalizmin uluslararası anlamı o zaman da vardı, şimdi de var. 

Biri “Çok şükür Kemalizmden kurtulduk” buyurmuş. Önce de bir başkası “1923’lerde yabancı işgali olsaydı da din serbestliğine kavuşsaydık” demişti. Dürrizade Abdullah türünden bu yana başkaları da var. Irak’ta az bilinenleri özetleyip konuyu yukarıdaki sözlere bağlayalım.

ABD yönetiminin uydurmalarıyla Irak’a saldırıp işgal eden askerlerin Bağdat’ta ilk eylemleri, petrol kuyusu haritalarına el koymak ve ünlü müzeyi soymaktı. Irak ve Hazar çevresi petrol dolu; Dicle - Fırat suları da var; üs olanakları hazır; gir ve iktidarını kur! Bağdat Müzesi’nden çalınan parmak büyüklüğünde 5 bin antika mühürden biri bile New York’ta yaklaşık 750.000 dolara satıldı. Küçük bir aslan heykeli de 57.2 milyon dolara. Ya ötekiler? Yalnız bu talan üstüne kitaplar yazılır.

Irak’ta olanlar

O kadar mı? Asıl, eğitim düzenine yabancıların bilinçli zararını özetleyelim. Amaç Irak’ın kişiliğini öldürmek. Üniversite gibi kurumlardaki yazanaklar, belgeler, çalışma araçları yok edildi. Iraklı bilimciler, üniversite ve ortaöğretim üyeleri ile seçkinlerin adları, iş ve ev yerleri saptanarak öldürüldüler; askerler laboratuvarları makinelilerle taradılar, 30 bin bilgisayarın parçası kalmadı. Brüksel Mahkemesi’ndeki belgeye göre 30 Ocak 2012’ye değin öldürülmüş olan üniversite hocalarının sayısı 467. İlk ABD genel yöneticisi Paul Bremer 15 bin araştırmacı, bilimci ve öğretmeni işten atmıştı. 20 bin öğretmen ve orta sınıfın yüzde 40’ı ülkeden kaçtı. Gidenlerin emeklilik hakları silindi. İşgalci daha başında Andrew Erdmann adlı hiç ders vermemiş, okullarda yöneticilik yapmamış, Arapça da bilmeyen birini eğitim bakanlığı başdanışmanı yaptı. Önceki bakan tutuklandığından bu Amerikalı fiilen bakandı. Bütçe, atamalar, programlar ve ders kitapları onun elindeydi.

UNESCO’nun yazanağı

UNESCO’nun 28 Mart 2003 tarihli yazanağı diyor ki: “İlköğretimde yüzde 100 yazılma olan Irak’ta eğitim çöktü.” Okuma yazma oranı 25 yıl öncesine geriledi. Özellikle okullar, kültür kurumları bombalandı, yakıldı, soyuldu. Irak’ın eski övünç kaynağı Bağdat Üniversitesi şimdi üst sıradaki 12 bin dünya üniversitesinin arasına bile giremiyor. Mustansıniyye Üniversitesi’ndeki kıyım Saddam’ın düştüğü 9 Nisan 2003 gününde yaşandı. Binlerce öğrenci, hele kızların yüzde 75’i okulları bıraktı. Okulların yüzde 80’i kullanılamaz durumda. Kuzeydeki Kürt yönetiminde Arapça eğitimi geçmişte kaldı. Ayrıca, 2 bin doktor, yüzlerce hukukçu, 376 gazeteci ve binlerce meslek sahibi planlı biçimde öldürüldüler

BM istatistikleri

Irak özellikle çocukların cehennemi. UNICEF’e göre çoğu açlık çekiyor, kaçırılıyor, satılıyor, öldürülüyor, uyuşturucu satıcılığına zorlanıyor ve küçük kızlar kiralanıyor. Anasız-babasız çocuklar beş milyon. 500 bini sokakta yaşıyor ve dileniyor. Ülke içinde göçmüş ailelerin 93 bin 500 çocuğundan haber yok. Ruhsal hastalıklar yaygın, ama hiçbir ruhsal bakım merkezi yok. Irak’ın geleceğini bu kuşaklar mı kuracak? ABD’nin ambargodan bu yana hazırlığı buydu. Bu yazdıklarım Birleşmiş Milletler istatistiklerine ve yazanaklarına dayalıdır. Kimi bölümlerini hazırlayan uluslararası örgütün 1976’dan bu yana merkez yöneticilerindenim.

Sahte diplomalılar

Irak’taki sözde İslamcıların bir bölümü işgalcilerle birlik oldu. İslamcı partiden sonraki yerli Eğitim Bakanı Ali El-Edip ABD işgalinin başında umutlarla Irak’a döndü. İlgili müdürden medrese çıktılarının doktora diploması sayılmasını istedi. Reddeden Davut Salman Rahim 31 Temmuz 2011’de öldürüldü. Bu cinayetten sonra medrese eğitimi doktora sayıldı. Boşalan yerleri birtakım sahte diplomalılar doldurdular. Bakan Edip’in diplomasının da sahteliği üstüne BM belgesinde iddia var. Paul Wolfowitz 2003’te ne demişti: “Irak’ta devlete son vereceğiz!” İşgalciler toplumsal yapıyı, birliği, eğitim ve sağlık düzenini bilerek yıktılar. Bir ABD’li keskin nişancı CNN’de “Dün 146 kişiyi öldürdüm” diye övünmüştü. Bu yabanıllık antlaşmalara, din öğretilerine ve insanlık ölçülerine aykırı. Bunları yapanlara sıradan Iraklılar şu adı takmış: “Harami!”

Eşsiz Mustafa Kemal Türkiye için tam zamanında gelmişti; ama bize benzeyen topluluklar için erkendi. Asya ve Afrika neredeyse tüm sömürge, Latin Amerika ve Çin de yarı sömürge. Ama Kemalizmin uluslararası anlamı o zaman da vardı, şimdi de var. Keşke oralarda da Atatürk gibileri olsaydı, Güney Kore’de Rhee, İran’da Zahidi, Lübnan’da Çamun, Mısır’da Mübarek yerine. Onun olmadığı, ama yabancı işgalcilerin girdikleri yerlerde güney sınır komşumuz Irak’takine benzer acıların yaşanacağı, örneklerle iyi bilinmelidir.

Prof. Dr. Türkkaya ATAÖV, 27 Şubat 2013

.

PAPA 2.JOHN PAULUN GİZLİ KARDİNALLERİ - Aytunç Altındal

[Editörün notu: 

Bilgi güçtür kuvvettir. Bilgilenin! Dünyanın çatısı Everest Tepesi değil İstanbul'dur. Doğu ve Batı'nın savaşı din eksenli değil zenginlik temellidir.

. ]

PAPA 2.JOHN PAULUN GİZLİ KARDİNALLERİ

16 Nisan 1995 te Papa 2.John Paul,VATİKAN St.PeterMeydanını dolduran 200.000 kişilik bir kalabalığa,Paskalya mesajını okudu.Papa ilk kez bu paskalya mesajında siyasal haklar edinmek için silahlı mücadele veren örgütleri bizzat dile getirdi.Papa aynen şunları söyledi.

 ‘’Özellikle Kürtleri,Filistinlileri ve Latin amerikadaki gurupları siyasal haklar elde etmek için silahlı mücadelede bulunmaya son vermeye çağırıyorum.Toplumda karşılıklı kabule ve saygıya dayalı kullanılabilir (equitable) çözümün tek yolu vardır.Diyalog.Ben onları bir an önce diyalog başlatmaya davet ediyorum.’’

Bu Papalık çağrısından sonra ilginç gelişmeler oldu.İlkin Belçikada,sonra da Almanyada ‘’Diyalog’’ gurupları oluştu.Hemen ardından 1995 yılının Eylül ayında ‘’Pkk diyalog istiyor’’ sesleri yükseltilmeye başlandı.Bunları ‘’Türkiye diyalogdan kaçıyor’’ şeklindeki batı basınının manüpile edilmiş haberleri izledi.Türkiye yeniden insan hakları örgütlerinin boy hedefi haline getirildi.

Vatikanın ve onun bürokrasisinin Türkiyedeki siyasi gelişmelerle doğrudan ve açıklanmış iradeyle ilgilenişi işte bu 16 nisan paskalya konuşmasından sonra hız kazandı.Ne hikmetse bu güne değin ‘’Diyalog’’ sözcüğünü telaffuz bile edemeyen bazı çevreler ‘’Din’’ aşkına ‘’Diyalog ve Hoşgörü’’ toplantıları düzenlemeye başladılar.

Papanın ne tür bir diyalog çağrısı yaptığı ise Katolik Kilisesi tarafından yayınlanan resmi belge ve yayınlardan anlaşıldı.Katolik aleminde en ciddi ve en çok izlenen yayın organı olan ‘’THE CATHOLİC WORLD REPORT’’ (Abd tarafından finanse ediliyor) Mayıs 1995 sayısında Türkiyeyi tek taraflı suçlayan bir haber yayınladı (ss.13-14).Haberde Amerikalı Cumhuriyetçi Senatör John Porterin ‘’Türkiyede Kürtlere Jenosist uygulanıyor’’ şeklindeki demeci verildikten sonra Müslüman Türklerin elindeki Ankara Hükümetinin başta Kürtlere,Aramilere,Ermenilere,Süryanilere ve Rumlara baskı yapmakta olduğu vurgulandı.(Aynı senatör bilindiği üzere ABD de Ermeni soykırımı tezini savunur.İki ay önce (1998 yılı) eşiyle gelerek Türkiyedeki bazı Kürt liderleriyle görüşmüştü.Aynı dergi haziran 1995 sayısında ise tam altı sayfalık bir yazıyla Türkiyenin AB ye girmesini engelleyeceğini duyurdu.Papanın diyalog çağrısının böylece kasıtlı bir Anti-Türkiye kampanyasını seslendiren bir ‘’monolog’’ olduğuda anlaşıldı.

Rastlantı buya 1995 ten buyana Türkiyede diyalogla yatıp,hoşgörüyle kalkanlar,ne hikmetse tıpkı VATİKAN ağzıyla konuşarak terörist bir örgütle Türkiye Cumhuriyetini ‘’Diyalog ve Hoşgörü’’ yutturmacasıyla kendi deyimleriyle ‘’Diplomatik’’ görüşmelerde bulunmak üzere eşit taraflar olarak ‘’Diyalog masasına’’ oturtmaya uğraştılar.Hala da uğraşıyorlar…

Vatikan bu gelişmeleri nasıl değerlendirdi bilinmez .Ama ölmeden evvel Papa 2.Jean Paul sessiz sedasız bir atama yapmıştı.21 şubat 1998 de resmiyet kazanarak yürürlüğe giren bu atama olayı ile Kardinaller Kolejine (Vatikanın senatosu) 20 yeni kardinal daha atandı.Böylece bu PAPA nın ölümünden sonra yapılacak olan seçimde oy kullanma hakkına sahip olan kardinal sayısı 122 ye yükseltildi.(Gerçekte 166 kardinal var.Bunlardan 80 yaşının üstündekiler oy kullanamıyorlar.).Yeni kardinallerin ikiside Amerikalıydı.Bunlardan biri Türkiyedeki ‘’Diyalog ve Hoşgörücüleri’’ yakından tanıyan Chicagolu Francis Kardinal George diğeride eski Denver Başpiskoposu James Kardinal Satfford du.

Ancak ilginç olan bu değildi.Papa 2.john paul neredeyse 100 yıldır uygulanmayan bir ‘’Papalık Hakkını’’ da bu atamalarda kullanmıştı.Vatikan terminolojisinde ‘’in pectore’’ diye bilinen bu uygulamaya göre Papa 20 Kardinale ek olarak ikide ‘’in pecture’’ yani GİZLİ kardinal atamıştı.Söz konusu sözcük Latince ‘’Kilisenin bağrına bastığı gizli evladı’’anlamına gelmektedir.

Diğer bir anlatımla ‘’in pecture’’ ile yıllardır Vatikanın ‘’gizli’’ hizmetinde çalışan ve / fakat KENDİ ÜLKESİNDE KİMLİĞİNİ GİZLEYEN BAŞKA DİNE MENSUP iki kişi şu anda Vatikanda kardinal yapılmış bulunuyorlar.

Papanın özel ‘’audiance=görüşme’’ yapmasından sonra kardinalliğe getirmeye uygun gördüğü bu kişilerin kim oldukları şu anda PAPA dahil sadece 7 kişi tarafından biliniyor.Geleneğe göre papanın bu şahısların kimliklerini ölümünden önce açıklaması gerekiyor,yoksa bu kişilerin ‘’in pecture’’ statüleri kimlikleri açıklanmadan sürecek.

Yıllardır vatikanın isteklerini yerine getirerek ‘’gizli katolik’’ olarak çalıştıkları ve bizzat papanın dediğine göre gerçek kimliklerinin açıklanması halinde ihanetleri nedeniyle kendi ülkelerinde ÖLDÜRÜLEBİLECEKLERİ ihtimali bulunan bu iki kişi acaba kimdir?.Bunlardan birinin Çin Halk Cumhuriyetindeki bir din adamı olduğu tahmin ediliyor.Diğeride acaba Orta Doğudan Müslüman bir lider,kral ve / veya bir din adamı mıdır.Soğuk savaş yıllarında CİA adına çalıştığı bilinen Papa 2.John Paulun Vatikandaki mafyası ‘’OPUS DEİ’’nin orta doğuda hangi liderlerle kolkola ve sermayesiyle iç içe olduğu biliniyor.Bir kaç yıl içinde çok hazin bir ‘’ALDANIŞ’’ la karşılaşmasınlar diye orta doğunun Müslümanları bu soruyu kendilerine sorsalar iyi ederler,kanısındayım..

Aytunç Altındal

Vatikan ve Tapınak Şövalyeleri (sayfa115-116-117)

















.

Osmanlıca Hayranlarına karşı Türkçeyi Savunmak

Osmanlı Hayranlarına karşı Türkleri,
Osmanlıca’ya karşı Türkçeyi Savunmak

Yazının tamamamını okumak için tıklayınız:

Osmanlıca Hayranlarına karşı Türkçeyi Savunmak

..

Ey Türk Gençliği, Yapacağimiz İş Daha Güçlü Bir Türk Devleti İnşa Etmek,

Prof. Dr. Nurullah Çetin, (*) diyorki:

  
Büyük Türk Atatürk’ün dehasının tezahürlerinden biri daha bugünlerde ortaya çıkmış durumdadır. Başbuğ, Gençliğe Hitabe’sinde diyor ki, “Bir gün, istiklâl (bağımsızlık) ve Cumhuriyet'i müdafaa (savunma) mecburiyetine düşersen, vazifeye (göreve) atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin (durumun) imkân ve şerâitini (şartlarını) düşünmeyeceksin!”

Bugün Türkiye’mizde Türk düşmanlığına dayalı etnikçi siyaset oyunları oynanıyor. Türk’süz anayasa çalışmaları ile, Türk milletinin egemenlik hakkının PKK adlı eşkıya örgütüyle pazarlıkla paylaşım tezgâhlarıyla, siyasetimizden kültürümüze, ekonomimizden ordumuza kadar bütün bağımsız millî değerlerimiz, tam teslimiyetçi bir ruhla gâvura teslim ediliyor. Bütün bunların sonucu olarak istiklâlimizin yok edildiği, millî Türk devletimizin bize özgü yerli ve millî bütün kurumlarımızın tasfiye edilerek cumhuriyetimizin yıkım çalışmalarının hızlandığı bir dönemdeyiz. O halde Gençliğe Hitabe’yi yeniden okumak ve günümüz şartlarına uyarlamak durumundayız.

Türk milleti ve onun en dinamik unsuru olan Türk genci, kendi vatanında sömürge, köle, esir olmamak, bağımsızlığını, istiklâlini korumak ve savunmak için içinde bulunduğu şart ve imkânların elverişli olup olmadığını düşünmeyecektir. Zira ataları, şart ve imkânlara esir olan imansız pozitivist ve determinist değillerdi. Onlar, bütün şart ve imkânları da yaratan bir tek Allah’a inanıyorlardı. Sadece O’na inandıkları için üstündüler. “Eğer inanıyorsanız üstünsünüz…” (Al-i İmran, 139) 

Türk genci, gücünün azlığına çokluğuna bakmayacaktır. İmkânsızı mümkün kılmak için var gücüyle Türk vatanında bağımsız ve hür Türk olarak yaşama kararlılığını ortaya koyacak ve bunun gereği neyse onu yapacaktır. Zira Atatürk ve arkadaşları şanlı ve destanî Millî Mücadele’yi en zor şartlar altında, en uygunsuz şartlarda, imkânsızlıklar, yokluklar içinde verdi ve başardı. Demek ki mühim olan güç, imkân ve şart değil; imandır, inanmaktır, Allah’a ve kendine güvenmektir. 

Büyük Millet Meclisinde Millî Mücadele’nin tam ortasında yılgınlık gösteren milletvekillerine hitaben Atatürk şöyle dedi: 

“Arkadaşlar, işittim ki, bazı arkadaşlar yoksulluğumuzu bahane ederek memleketlerine dönmek istiyormuş. Ben kimseyi zorla Millî Meclise davet etmedim. Herkes kararında hürdür. Bunlara başkaları da katılabilir. Ben o takdirde, asker Mustafa Kemal mavzerini eline alır, fişekliklerini göğsüne dizer, bir eline de bayrağı alır, Elmadağı’na çıkar, orada tek kurşunu kalıncaya kadar vatanı müdafaa eder, kurşunlarım bitince bu aciz vücudumu bayrağıma sarar, düşman kurşunlarıyla yaralanır, temiz kanımı kutsal bayrağıma içire içire tek başıma can veririm. Gelecekte ‘Burada can verenler vatanlarını kurtarmaya çalışanlardır’ diye yazılı bir taşa sahip olunabilirse mükâfatlarını bulmuş olurlar!”

Destansı Millî Mücadelemiz, her türlü yokluğa, yoksulluğa rağmen, şartların, ortamın, durumun en zor ve sıkışık olduğu dönemde verildi. 1911 Trablusgarp, 1912 Balkan, 1914 Birinci Dünya paylaşım savaşına girmiş, hepsinden yenik çıkmış bir millet idi. Taş üstünde taş, omuz üstünde baş kalmamıştı. 13-14 yaşlarında erkek çocuklarımız bile cepheye sürülmüştü. Millî Mücadeleye atıldığımızda ordularımız dağıtılmıştı, para yok, silah yok, ekmek yok, elbise, potin yoktu ama bir tek şey vardı: 

İman!.  

Dedelerimiz bu en büyük hazine olan imanla istiklâlini korumak ve kendi bağımsız cumhuriyetini kurmak azmindeydi. Bu büyük azmin önünde hiçbir engel, hiçbir olumsuzluk, hiçbir kötü durum duramadı. Kuva-yı Milliyeci atalarımız, içinde bulundukları en kötü şartları, imkân ve şartların olabilecek en kötü seviyesini de gördüler ama ona bakmadılar. Onlar, görünen imkân ve şartlara, yani fiziksel şartlara, yani görünen maddi sebep ve şartlara inanan ve ona göre hareket eden imansız pozitivistler, görünen fiziksel şartlara esir olan zavallı deterministler değillerdi. Onlar “inanıyorsanız üstünsünüz” ilkesine tereddütsüz iman etmiş istiklâl fedaileri idi.

Ama bugün, o kutlu İslâm mücahitlerinin torunlarının zihinleri, bilinçleri esir alındı. Sayısız televizyon, sayısız gazete, sayısız uzman azman, sayısız siyaset çığırtkanı ile zihinleri, kafaları, ruhları, özgüvenleri alabora edildi. Türkiye’yi Türksüzleştirmek ve Türk milletini istiklâlinden yoksun bırakmak isteyen dış emperyalist odaklar ve onların iç yardakçıları, öyle bir hava oluşturdular ki, tek çare ve tek çözüm onların dayattıkları idi. Bu tamamen psikolojik, zihinsel ve sanal bir esaret kafesidir. İşte Atatürk’ün Türk gençliği, bu kafesi paramparça etmek zorundadır.

Bugün bombardımana maruz kaldığımız yoğun propaganda şudur: Anayasadan Türklüğü çıkarın, Türk’üm demeyin, hepimiz Ermeniyiz deyin, filanım deyin, Türk millet birliğini etnik, mezhepsel ve coğrafi özelliklerine göre paramparça edin, vatan topraklarını bütün kaynaklarıyla birlikte gâvura satın, bağımsız siyasi karar almayın, kendi millî İslamî kültürel yapılarınızı yok edin, kaynak ve para yönetiminizi gâvura verin, Atatürk’ün kurduğu millî Türk devletini yani cumhuriyeti yıkın, parçalayın, ülkeyi karmakarışık kozmopolit bir çorbaya döndürün.

Bugün uygulanan politika, yapılan işler, sürüklendiğimiz uçurum siyasi, kültürel, ekonomik, askerî istiklâlimizi yok etmek ve Atatürk’ün büyük projesi millî Türk cumhuriyetini yerle bir etmektir. 

Şeytanların projesi ne kadar karanlık, ne kadar boğuntulu, ne kadar ümit kırıcı olursa olsun, istiklâline, milliyetine ve dinine tam inanmış Kuva-yı Milliye torunları birlik, bütünlük, kararlılık, azim ve sebat içinde çok kuvvetli bir umut ışığı yaktıkları takdirde, koyu karanlıklar birden bire şaşkınlık içinde panikleyecektir.

Bugün Türk gençliğinin yapacağı bir tek şey var: Liberal faşistlerin, Türk’ten intikam peşindeki Ermeni ırkçılarının, PKK’cı etnik ırkçıların, PKK’nın gizli müttefiki İslamcı görünümlü ibişlerin kendi üzerinde kurduğu propaganda ağını paramparça etmektir. Yüzde yüz yerli, yüzde yüz millî ve yüzde yüz İslamî bir ruh kuşanarak her alanda tam istiklâlci bir şuur, bilgi ve bilinç direnişi ile Türk milletini uyandırmak, aklını başına getirmektir. Millî Türk devletinin gevşetilmiş bütün unsurlarını yeniden tahkim ederek daha güçlü bir Türk devleti inşa etmek, yok oluşumuzu hazırlayan bütün bölünme projelerine karşı, yeniden var oluşumuzu kuvvetlendirecek büyük Türk-İslam birliği bütünleşmesiyle oyunu bozmaktır.  

Yapılacak iş, kırmadan dökmeden, demokratik, hukukî, kanunî sınırlar içinde Türk milletini bilgilendirmek ve bilinçlendirmektir. Kurtuluşun zemini budur. Bu yapılmadığı için bu hâldeyiz. Bu yapılmadığı için sadece şikâyet ediyoruz, ya da netice vermeyecek hayalî senaryolar peşindeyiz. Bugün milliyet şuurunu koruyan Türk’ün elinde televizyonu yoksa, gazetesi yoksa, şu imkânı, bu şartı yoksa çocuğuna, eşine dostuna, arkadaşına, akrabasına anlatacak gücü demi yok? Atatürk’ü, Kuva-yı Milliyeyi, Millî Mücadeleyi yeniden okuyun ve dirilin, şikâyet edip sızlanmayın. Kıyama durun ey ehl-i vatan!.. 


20 Şubat 2013
(*) http://www.yenimesaj.com.tr/?artikel,12004754

.

RTE' a "Yılbaşı Hediye Sepeti" ?!

BUSH’TAN ERDOĞAN’A MESAJ: İNCİL’DEKİ 7 ÖLÜMCÜL GÜNAHI İŞLEDİN! 

Tayyip’in 7 ölümcül günahı?! 

Yer; Ankara... 

Günlerden; çarşamba.... 

Zaman; ikindi vakti... 

Bir avukat dostumun, “Yeni Dünya”dan ziyaretçileri vardır. 

Sohbet, Erdoğan’ın son ABD ziyareti üzerinde hararetle devam etmektedir. 

ABD’li uzman arkadaşıma dönüp, şöyle der: 

“Her şey sizin medyanın gösterdiği gibi toz pembe değil! 

Türk gazeteleri, gezi iyi geçti diye yazıyor; ama gerçekler çok farklı!” 

Bunun üzerine avukat dostum “Ne gibi?!” diye sorar. 

ABD’li uzman, “Burasını iyi dinle” der ve sözlerine şöyle devam eder: 

“Erdoğan, 50 dakikalık Beyaz Saray ziyaretinin, 30 dakikası Başkan Bush’u beklemekle geçirdi. 

Geriye 20 dakika kalıyor. 

O sürede de Oval Ofis’e geçildi, davetsiz misafir ‘At sineği’ öldürüldü, ardından medyaya poz verildi. 

Ziyarette hal hatır sormanın dışında, hiçbir şey konuşulmadı. 

Net görüşme süresi, tercümeler dahil 7 dakika!” 

Avukat dostum, bunun üzerine misafirinin sözünü keser. 

Çekmecesinden bir yazı çıkarır! 

Bush-Erdoğan görüşmenin ertesi günü Milliyetçi İnsiyatif’te yayınlanan “Yedi?!” başlıklı yazımı muhatabına uzatır. 

Yayınlanış tarihine işaret ederek, “Biz görüşmenin kaç dakika geçtiğini biliyoruz, siz tam olarak bunlardan desteğinizi çektiniz mi, ondan haber verin!” der. 

Bu defa da, aldığı cevap karşısında şaşırma sırası arkadaşıma gelmiştir. 

Çünkü ABD’li konuğun cevabı bir hayli nettir: 

“Her şey 7 dakikanın içinde gizli. 

Bundan daha net ne mesaj bekliyorsunuz, anlamadım!” 

NEDEN, NET 7 DAKİKA?! 

Nitekim... 

Beyaz Saray’da, Bush-Erdoğan görüşmesinin ardından “diplomasi koridorları”na sızan bilgiler de aynı mahiyetteydi! 

Israrla görüşmenin “Net 7 dakika” sürdüğünün altı çiziliyordu! 

Ankara’da, güvenlik bürokrasisinden dostlarımla görüştüğümde de, karşıma aynı rakam çıkıyordu: 

“Net 7 dakika!” 

ABD Dışişleri Bürokratları da Erdoğan-Bush görüşmesi ile ilgili yaptıkları değerlendirmede de, nazikçe aynı hususun altını çiziyorlardı: 

“Net 7 dakika!” 

Avukat dostumu ziyaret eden ABD’li misafirler de, aynı rakama dikkat çekmişti: 

“Net 7 dakika!” 

Ha “7” ha “20”, ha “50” ne fark eder ki?! 

Büyüklük küçüklükten öte, önemli olan işlev değil mi?! 

Acaba, “At sineği”nden sonra, “Net 7 dakika”nın altında da “Da Vinci’nin Şifresi” gibi bir başka mesaj mı gizli?! 

Bu kadar dar zaman aralığında, art arda not düşülen “Net 7 dakika” sözleri, bir raslantı olmasa gerek! 

Al Capone yasası, burada da işliyor! 

“Mutlaka bunun içinde bir mesaj gizli olmalı?!” 

O halde mesaj neydi?! 

Beyaz Saray, Erdoğan’a “At sineği” ile “Bize yapıştın, sürekli taciz edip rahatsız ediyorsun, midemizi bulandırıyorsun” derken... 

“Net 7 dakika” ile de İncil’de bahsi geçen “7 Ölümcül Günah”a atıf yapıyor olmasındı?! 

Yeni Ahit’te “7 ölümcül günah” şöyle sıralanır: 

1- Oburluk 

2- Açgözlülük 

3- Tembellik 

4- Şehvet 

5- Kibir 

6- Öfke 

7- Kıskançlık 

ABD’yi, “Evangelist” olduğunu açıklayan, koyu dindar bir Başkan’ın yönettiği düşünülecek olursa, “Net 7 dakika” mesajı daha bir önem kazanıyor! 

David Fincher’ın yönettiği, başrollerini Morgan Freeman ve Brad Pitt’in oynadığı “7/Seven” filmini izleyenler hatırlayacaktır. 

“7” filminde “7 ölümcül günah”ı işleyenleri, kendi yöntemleriyle öldüren bir seri katil ve onun peşindeki iki polis dedektifinin çabaları anlatılıyordu! 

Beyaz Saray da diplomasi koridorlarına “At sineği” ile birlikte sızdırdığı, “Görüşme net 7 dakika sürdü” mesajı ile Başbakan Erdoğan’a “Bizim için önemli 7 günah işledin, şimdi de cezasını çekeceksin!” demek istemiş olabilir mi?! 

Neden olmasın?! 

Çünkü son günlerde Ankara ve İstanbul’da dolaşan bazı ABD’li ziyaretçiler, görüşmenin ısrarla “Net 7 dakika” sürdüğünün altını çiziyorlar. 

O halde, Erdoğan’ın ABD’yi kızdıran günahları neler olabilir?! 

İşte, Washington’dan Ankara’ya yansıyan Erdoğan’ın “7 Büyük Günahı”: YEDİ BÜYÜK GÜNAH!? 

1- Oburluk: 

Belediye Başkanlığı döneminden kalma kötü alışkanlıklarını, Başbakanlık görevine geldiğinde de sürdürdün. 

Belediye Başkanı olmak ile Başbakan olmak arasındaki farkı anlayamadın. 

Akçeli ihalelerden gözünü alamadın. 

Rant getiren işlerin peşini bırakmadın. 

Yedikçe şiştin, şiştikçe göze battın! 

Biz seni hızlı icraat yapabilesin diye iktidara güçlü getirdik! 

Ama sen “obur”luğun yüzünden sürekli taviz verir duruma düştün! 

Bıraktık Türkiye’yi kabinene bile hakim olamadın. 

2- Açgözlülük: 

Sana verilenle, verdiklerimizle yetinmedin. 

Daha fazlasını istedin. 

Verdiklerimize karşılık bir de bizimle pazarlık yapmaya kalktın. 

“Açgöz”lülük yaptın. 

Senin iktidara gelmen için bizim yaptığımız çalışmaları küçümsedin. 

Ucunu gördüğün her hediyenin peşinde koştun! 

Dokunulmazlık zırhına fazla güvendin! 

3- Tembellik: 

3 Kasım seçimlerinde, AKP’nin iktidara gelmesi için çok çaba sarf ettik. 

Sana neredeyse dikensiz gül bahçesi içinde bir Başbakanlık koltuğu hediye ettik. 

Muhalefetinden TÜSİAD’a, TOBB’a, medyaya, sivil-asker bürokrasiye dek senin icraat yapman için tam anlamıyla büyük bir konsensus sağladık. 

Ama sen tüm bunları gözardı ettin. 

İşleri savsakladın. 

Hediye peşinde koşturmaktan, bize verdiğin sözleri tutmaya sıra gelmedi! 

Tembellik ettin. 

Bu desteğin ilahinahiye süreceğini zannettin. 

Enerjini yanlış yerde harcadın! 

Sabrımızı taşırdın! 

Sabırları taşırdın! 

4- Şehvet: 

Bizim Kissinger, “İktidar en büyük afrodizyaktır” der. 

Sende iktidar koltuğuna oturunca, hızla “güç zehirlenmesi”ne uğradın. 

Dünyanın etrafında döndüğünü zannettin. 

Dün küfrettiğin Avrupalı liderlerle aynı fotoğraf karesine girmek, senin ve eşinin başını döndürdü. 

Sana sağladığımız iktidar koltuğunun “şehvet”ine kapıldın. 

Kendini dahi kontrol edemez hale geldin! 

5- Kibir: 

Çevrendeki bazı dalkavukların etkisiyle de kendini “bulunmaz Hint kumaşı” zannetmeye başladın. 

İşi “Mehdi”liğini ilan etmeye dek vardırdın. 

Atatürk’ten sonra Türkiye’nin yeni kurucu lideri olacağın safsatasına fazlasıyla inandın. 

Menderes kadar iktidarda kalacağını zannettin. 

O yüzden de icraat yapmak yerine “Japon turist” hastalığına yakalandın. 

Bulduğun her fırsatta yabancı liderlerle Japon turistler gibi bol bol fotoğraf çektirdin. 

İş poz vermekle olsaydı, tüm modeller Başbakan olurdu! 

Aradaki farkı anlamadın! 

6- Öfke: 

Kendi beceriksizliğini örtmek için her kesimle kavga ettin. 

İşadamlarını “mama” istemekle, medya mensuplarını “iş takip etmek”le suçladın. 

Bir Başbakan’ın görevinin her kesimin derdini dinlemek olduğunu unuttun. 

Sivil-asker bürokrattan tut da, ekonomik sıkıntısını anlatan sade vatandaşa dek, karşında kimi bulursan fırçaladın. 

Yıllardır aylık 10 bin dolar limitinde yaşadığın, gerçek anlamda işhayatının içinde bulunmadığın için sokağın nabzını iyi tutamadın. 

Bu yüzden de seni iktidara taşıyan kesimle arandaki köprüleri kolayca attın. 

Siz Türkler’in (Pardon sen Türk değildin unuttuk, kusura kalma) atasözüdür, “Öfke, baldan tatlıdır” dersiniz. 

Demek ki, milleti fırçalamayı sevdin. 

Ama Türkler’in bu anlamda “keskin sirke küpüne zarardır” diye bir başka atasözü olduğunu unuttun! 

Öfken yüzünden “sabır küpü”nü çatlattın! 

Bu yüzden de seni iktidara taşıyanları öfkelendirdin. 

7- Kıskançlık: 

Devleti hiç tanımıyorsun. 

Senin devleti tanımadığını bildiğimiz için, iktidara gelmene yardımcı olduk. 

“Elmas ustaları”nın yapamadığını, belki “elmas çırağı” olarak sen başarabilirsin diye! 

Ama olmadı, başaramadın! 

Okuduğu şiir yüzünden hapisten çıkmış, sade bir Belediye Başkanı’yken seni Beyaz Saray’da ağırladık. 

Ama Başbakan olunca, bize verdiğin sözleri unuttun. 

Yanına verdiğimiz adamları da dinlemedin. 

Devleti ve yönetimi senden daha iyi bilenlerin öğütlerini kulakardı ettin. 

Her kesim sen başarılı olabilesin, reformları gerçekleştirebilesin diye sustu! 

Askerler dahi ağızlarını açmadılar. 

Sen buna rağmen bir şey yapmadın. 

Senden bilgili olanları kıskandın. 

Gücendirdin! 

Sana “yanlış yapıyorsun”, diyen herkese düşman gözüyle baktın. 

Desteğimizi sonsuz zannettin. 

Biz, icraat üreten, Özal örneğinde olduğu gibi, yönetimin arkasında dururuz. 

Hiçbir şey yapmasa da yapabilme ihtimalini satın alır, medyamızda destekler, parlatırız. 

Ödüller veririz. 

Ama sen bunu da anlamadın. 

Bu yüzden yıldızın hızla sönmeye başladı. 

Ampulu sen patlattın. 

Başarısız oldun. 

Şimdi senden Türkiye’de yapamadıklarının hesabını soracaklar. 

Sakın bizden yardım bekleme. 

Çünkü hem seçmenine, seni iktidara taşıyanlara hem de sana büyük destek veren bize ihanet ettin! 

Artık kendinle başbaşasın!.. 

Mesaj net değil mi?! 

Erdoğan’ın günah defteri hem içte hem de dışta bir hayli kabarık! 

Son ABD ziyaretinde Beyaz Saray, Erdoğan’a net olarak şu mesajı veriyor: 

“Seni iktidara taşıyan şartları, geçmişini unuttun! 

Şimdi sıra bu büyük 7 günahın bedelini ödemeye geldi. 

Balayı bitti! 

Kendine barınmak için yeni bir kapı ara!” 

METRES HAYATI 

ABD, hükümetlerin iyi ve kötü gününde yanında olan nikahlı eşleri değildir. 

Hiçbir yönetimle “Katolik nikahı” kıymaz. 

İktidara gelmesine destek verdikleri yönetimlerle “metres” hayatı yaşarlar! 

Temel kural bellidir: Sadece “sağlıkta ve iyi günde”! 

İstekleri gerçekleştiği, kamuoyu desteği devam ettiği sürece... 

Görünen o ki, Erdoğan bu gerçeği ıskalamanın bedelini, hem “itibar”ından olarak hem de aldığı“hediye”leri yitirerek ödeyecek!.. 

Her ne kadar Erdoğan, şimdilerde kendine yeni barınma adresi olarak Almanya’yı seçmiş olsa da, bu ona aradığı huzuru vereceğe benzemiyor! 

Son olarak kamuoyuna perde arkası Almanya olan medya üzerinden verdiği mesajda, bu paniğin derin izleri seziliyor! 

AB’ye de, 17 Aralık’la başlayan, bayrak indirmekle devam eden, Ermeni soykırımını tanımakla Türk kamuoyunda “infial” çıtasını yükselten bir siyasi iklim hakim! 

3 Ekim müzakereleri başlamadan heyecanı yitti, gitti! 

Gelişmeler böyle devam ederse, Başmüzakereci Babacan’ın Brüksel’e gitmesine gerek bile kalmayabilir?! 

Erdoğan’ın Tercüman ve atv’nin düzenlediği “Beyaz İnci” ödül törenine, neredeyse kabinenin yarısı ile katılması, gövde gösterisinde bulunmasının ardında da bu psikoloji yatıyor! 

Kendine yeni kapı bulma telaşı! 

“Siz bana sırtınızı dönerseniz, bende Almanya’nın içerde ve dışardaki bağlantıları üzerinden iktidarda kalmaya devam ederim!” 

Bu yüzden Belediye Başkanı olduğu dönemde cenaze arabalarını bile Mercedes yaptığını bir anda kamuoyuna hatırlatma ihtiyacı hissediyor. 

Hülasa; Erdoğan’ın başbakanlığındaki Hükümet gidici! 

AKP’nin içinden gelen çatırtının sesini sağır sultan dahi duydu! 

Yerine yol haritasını Ankara’nın belirlediği yeni bir yönetim hazırlanıyor! 

Kimse bir anda mucize beklemesin! 

Ama devlet yere düşen itibarını “adım adım” ayağa kaldırıyor! 

Herkes kendini yeni dönemde buna göre hazırlasın! 

Son söz: Satanı satarlar! 

Kayıtsız kalana kayıtsız kalırlar! 

 

(Hayrullah Mahmud, 20 Haziran 2005)

.